Een aangename geur van vers hout hing in Den Bolder toen ik er vorige week even binnen was. Den Bolder blijkt toe aan een verbouwing om nog meer de sfeer van ‘gezelligste huiskamer van Waspik’ uit te ademen. Een verbouwing, nu al? In mijn beleving staat het ‘nieuwe gebouw’ er pas net; ik zat er als bestuurslid zo’n 25 jaar geleden middenin. Man, wat heb ik veel herinneringen liggen in en rond die plek, hemelsbreed nog geen honderd meter van mijn huis.
Halverwege jaren negentig ging het hard. Ik zat aan het einde van mijn studie in Leeuwarden en begon me in mijn dorp meer en meer te manifesteren. Eerst werd ik lid van het bestuur van Stichting Jeugdcarnaval en meteen daarna ook van Den Bolder. Een jaar later begon ik met schrijven voor de krant en ’the rest is history’. Ik ben nogal standvastig, dus mijn inzet voor Den Bolder en voor het Waspiks carnaval duurde lang, heel lang.
Inmiddels ben ik in rustiger vaarwater. Ik besloot met een aantal tijdrovende werkzaamheden te stoppen en een flinke stap terug te doen. Dat gaf lucht en inzicht. Het belangrijkste inzicht: het gaat allemaal gewoon door, ook zonder mij. Niet dat ik dacht dat ik onvervangbaar was hoor, helemaal niet. Maar het grootste gevaar van vrijwilligerswerk is dat je teveel taken naar je toe trekt en er dus een flink gat ontstaat als je besluit te stoppen. Dat viel gelukkig alles mee.
’Het mooiste is de stilte tussen wat is geweest en wat moet komen. Het mooist de herinnering die je vindt terwijl je niet zoekt. Het allermooist is de weg van de tweesprong die je nooit hebt genomen. Toch maakt het geen verschil, ja dit is wat ik wil. Het gaat door zonder mij, het gaat door. Ga maar door zonder mij, ga maar door. Niks teloor zonder mij, niks teloor.’ (Zonder mij - Aardige jongens)
Metamorfose
Toen ik bij Den Bolder aan de slag ging, stond Waspik aan de vooravond van een metamorfose. De oude jongensschool, toch wel een markant gebouw, voldeed niet meer en moest plaats maken voor een architectonisch verantwoord centrum. Kort door de bocht: van dorpshuis naar Sociaal Cultureel Centrum. Best hoog ingezet voor een dorp als Waspik, maar al meteen bleek alle tijd, moeite en geld gerechtvaardigd: Den Bolder ging als een speer.
Die eerste jaren na de opening kon het niet op. Het complete programma van Boldertheater was steevast uitverkocht, Bolderpop en BolderLive lieten zien dat Den Bolder als popzaal prima voldeed en de harmonie gebruikte de grote zaal om concerten van hoog niveau neer te zetten. In lijn daarmee werd Den Bolder in de wijde omtrek het centrum van blaasmuziek voor senioren. Een steeds terugkerend fenomeen bij al die activiteiten; een lange en gezellige nazit achteraf.
Op muzikaal gebied heb ik mooie herinneringen liggen in Den Bolder. Ik zag iconische optredens van bijvoorbeeld Pater Moeskroen, Gerard van Maasakkers en natuurlijk The Same. De avonden met WC Experience en vooral Present Danger waren altijd goed. Moeskroen en Present Danger namen voor hun CD’s trouwens nog live op in Den Bolder; ik mocht er bij zijn. Bij Moeskroen betekende dat zo hard als we konden tegen de wand aanslaan, onmiddellijk door de band gevolgd met ‘Kom maar binnen’.
’Kom maar binnen met je witte paard, je rode kapje en je staf. Kom maar binnen met je lange baard en geef hier die kadootjes af. En we zingen en we springen en we zijn zo blij: oh heeft u ook een BMW voor mij? En we zingen en we springen en we zijn zo blij: en doe d’r ook nog maar een Lada bij.’ (Kom maar binnen - Pater Moeskroen)
Kentering
Maar langzaamaan kwam er een kentering. Boldertheater trok nog maar halve zalen, concerten waren niet meer uitverkocht en mensen begonnen wat te vinden van Den Bolder. Bijvoorbeeld dat de drank te duur was of de toegangsprijzen voor voorstellingen te hoog. Kortzichtige opmerkingen mijns inziens, want Den Bolder heeft nooit een winstoogmerk gehad; steeds lager wordende subsidies dwongen de vereniging met strakke begrotingen te werken. Vooral jammer vond ik het in die tijd voor al die vrijwiligers die hun stinkende best deden er wat van te maken voor de Waspikse gemeenschap. Want bedenk eens dat al die activiteiten als Zomerkamp, Jeugdvakantieweek, WaspiKunst er niet meer zouden zijn; dan zou het erg schraal zijn in ons dorp.
’Ik ken heer bijna iederien: de mieste van naam, allemoal van gezicht. Als ik heer dor de stroate loep, ving ik de weg met mien oege dicht. Geluide klinke als ’n koer, ’t is als muziek, als ’n klok in mien oer. Um twelf oor giet de stroatlamp oet: de werld wuurd klein, ’t geluk is groet.’ (Zilverstroat - Rowwen Hèze)
Met de huidige verbouwing zal Den Bolder nog vele jaren het bruisende middelpunt van Waspik zijn; iets wat de vereniging al bijna vijftig jaar nastreeft. Als alles op tijd klaar is, zal er in januari 2025 een kroon op 50 jaar Den Bolder worden gezet. Iets waar we als Waspikkers trots op mogen zijn en moeten koesteren. En tot die tijd? Kunnen we gewoon genieten van een ode aan de muziek van Ramses Shaffy en Liesbeth List, een ode aan The Boss en een concert van Rapalje. Ik moest maar weer eens naar de overkant gaan…
Marcel Donks, muziekliefhebber in Waspik
Weekblad Waalwijk 16-10-2024
